बोधकथा

**

नदीच्या किनाऱ्यावरील एका झाडावर एक माकड त्याच्या मैत्रीण माकडीणसह गप्पा मारत बसलेले होते.
अचानक आकाशवाणी सुरू झाली...
"जो कोणी आकाशवाणी संपल्या संपल्या ह्या नदीच्या पाण्यात उडी मारेल तो राजकुमार किंवा राजकुमारी बनून बाहेर येईल... "

       आकाशवाणी सुरूच असते. माकड,माकडीण ऐकत असतात. मनात विचारांचे थैमान सुरू असते.... काय करू...? काय करू.... ? काय करू... ?
दोघे विचार करत असतात. आकाशवाणी संपते, तेवढ्यात माकडीण नदीच्या पाण्यात उडी मारते... माकड ओरडतो, "वेडी झालीस का? असं कुठे घडतं का ? आकाशवाणी खोटी ठरली तर...."

       तेवढ्यात पलिकडून माकडीण एक सुंदर राजकुमारी बनून बाहेर येते. ती माकडाला म्हणते, " अरे माकडा, आकाशवाणी जरी खोटी ठरली असती, तरी मी पाण्यातून बाहेर येऊन माकडीणच राहिली असते; पण एक संधी घेतल्यामुळे आता मी राजकुमारी झाली आहे. संधी असून फक्त विचारच करत बसल्यामुळे किंवा निर्णय न घेतल्यामुळे आज तु माकडच राहिलास. संधी दररोज मिळत नाही. तू संधी ओळखू न शकल्यामुळे, शंका घेत बसल्यामुळे आणि अतिविचारी स्वभावामुळे माकडच राहिलास....!!!!"

      मित्रांनो, "मनातील आवाज"ही आकाशवाणी सारखाच असतो. जीवनात आपणही आलेली प्रत्येक संधी साधून संधीचे सोने करावे; अन्यथा माकडाप्रमाणे विचार करीत फांदीवरच बसून 'माकड' बनून राहावे लागेल... "

ways to clear your mind of negative thoughts....

Get Busy

When you recognize a negative thought, get busy. If you simply sit, you will keep thinking a lot.

Improve circulation in your body

If your head is filled with too many thoughts, lie down on the floor and keep rolling and you will see the circulation in the body improves. When circulation improves then the mind feels better. That is the reason they doshayana pradakshinam (a form of worship done by rolling on the floor). Experience it and see how there is a change in your mind.

Shake hands with negative thoughts

If you keep resisting negative thoughts, and try to push them away, then they will follow you like a ghost. Shake hands with your negative thoughts. Tell them, ‘Come here and sit with me. I will not leave you’, and you will see how they quickly disappear. Thoughts are scared of you.

If you get scared of negative thoughts then they will control you. But if you shake hands with them, then they will disappear.

Pranayama and Meditation

Pranayama and Meditation is the best way to apply brakes in the buzzing mind. It is very effective and instantly calms your mind down.

Improve circulation.

Get up, do your exercise, sing, dance, do yoga, meditation, pranayama; all these will help.

Become a witness to your thoughts

You cannot stop a thought or know a thought before it comes. And when it comes, it also goes away immediately. If you are a witness to the thought, it simply drifts away and vanishes. But if you hold on to it and chew on it, then it stays with you.Thoughts come and go, but that which is the basis of thoughts – is theatma (soul). And that is what you are. You are like the sky, and thoughts are like clouds. This could be the nearest example one can give. Clouds come and go in the sky, but can they disturb or limit the vastness of the sky in any way? No, not at all.

So when you fly above the clouds, when you go beyond the clouds, you see that the sky is untouched. It is the same, it is unchanged. It is only the thoughts which keep moving. This is what happens in meditation. When you come intoSakshi bhaav, i.e., when you simply become a witness to the thoughts.

We do not have to attach ourselves to the thoughts. That is foolishness. Whether they are good thoughts, or bad thoughts – they come and go. You are far above and beyond all this. This is called the Vihangam Maarg – it means rising above thoughts and seeing that you have nothing to do with these moving thoughts.

प्रेम ही सफल जीवन का राज है

एक औरत ने तीन संतों को अपने घर के सामने  देखा। वह उन्हें जानती नहीं थी।
औरत ने कहा – “कृपया भीतर आइये और भोजन करिए।”
संत बोले – “क्या तुम्हारे पति घर पर हैं?”
औरत – “नहीं, वे अभी बाहर गए हैं।”
संत –“हम तभी भीतर आयेंगे जब वह घर पर  हों।”
शाम को उस औरत का पति घर आया और औरत ने उसे यह सब बताया।
पति – “जाओ और उनसे कहो कि मैं घर आ गया हूँ और उनको आदर सहित बुलाओ।”
औरत बाहर गई और उनको भीतर आने के लिए कहा।
संत बोले – “हम सब किसी भी घर में एक साथ नहीं जाते।”
“पर क्यों?” – औरत ने पूछा।
उनमें से एक संत ने कहा – “मेरा नाम धन है”
फ़िर दूसरे संतों की ओर इशारा कर के कहा – “इन दोनों के नाम सफलता और प्रेम हैं।
हममें से कोई एक ही भीतर आ सकता है। आप घर के अन्य सदस्यों से मिलकर तय कर  लें कि भीतर किसे निमंत्रित करना है।”
औरत ने भीतर जाकर अपने पति को यह सब  बताया।
उसका पति बहुत प्रसन्न हो गया और
बोला –“यदि ऐसा है तो हमें धन को आमंत्रित करना चाहिए।
हमारा घर खुशियों से भर जाएगा।”
पत्नी – “मुझे लगता है कि हमें सफलता को आमंत्रित करना चाहिए।”
उनकी बेटी दूसरे कमरे से यह सब सुन रही थी।  वह उनके पास आई और बोली – “मुझे लगता है कि हमें प्रेम को आमंत्रित करना चाहिए। प्रेम से बढ़कर कुछ भी नहीं हैं।”

“तुम ठीक कहती हो, हमें प्रेम को ही बुलाना चाहिए” – उसके माता-पिता ने कहा।

औरत घर के बाहर गई और उसने संतों से पूछा – “आप में से जिनका नाम प्रेम है वे कृपया घर में  प्रवेश कर भोजन गृहण करें।”

प्रेम घर की ओर बढ़ चले।  बाकी के दो संत भी उनके
पीछे चलने लगे। औरत ने आश्चर्य से उन दोनों से पूछा –
“मैंने तो सिर्फ़ प्रेम को आमंत्रित किया था। आप लोग
भीतर क्यों जा रहे हैं?”

उनमें से एक ने कहा – “यदि आपने धन और  सफलता में से किसी एक को आमंत्रित किया होता  तो केवल वही भीतर जाता।

आपने प्रेम को आमंत्रित किया है। प्रेम कभी अकेला नहीं जाता। प्रेम जहाँ-जहाँ जाता है, धन और सफलता उसके पीछे जाते हैं।

इस कहानी को एक बार, 2 बार, 3 बार पढ़ें ........

अच्छा लगे तो प्रेम के साथ रहें, प्रेम बाटें, प्रेम दें और प्रेम लें

क्यों कि प्रेम ही सफल जीवन का राज है। :)

संस्कार

संस्कार मुलांवर करताना ते त्यांच्यावर ओरडून, त्यांना मारून करता येत नाहीत. संस्कार करायचे म्हणून करता येत नसतात तर ते आपल्या बोलण्यातून, वागण्यातून सहज आले पाहिजेत तरच ते मुलांच्यात खोलवर रुजले जातात. याचं एक सुंदर उदाहरण पहा.

एक मध्यमवयीन गृहस्थ आणि त्यांच्याबरोबर एक ७-८ वर्षांचा मुलगा भर दुपारी असेच फिरत होते. वाटेत त्यांना एक मोठं शेत लागलं. शेतात एक शेतकरी जमीन नांगरत होता. जवळच एका झाडाखाली त्याचं जुजबी समान होतं आणि झाडाच्या फांदीवर त्याने आपला सदरा अडकवला होता. सदरा पाहताच या छोट्या मुलाच्या मनात काहीतरी सुरु झालं आणि त्याचे डोळे चमकू लागले.

तो म्हणाला, "बाबा, त्या सदऱ्याच्या खिशामध्ये मी आता २-२ दगड ठेवतो, जेव्हा तो शेतकरी सदरा घालेल आणि खिशात हात घालून दगड पाहील तेव्हा खूप मजा येईल."

बाबा म्हणाले, "हो, पण मी एक बदल सुचवतो बघ ....त्या दगडांच्या ऐवजी आपण २-२ चांदीचे रुपये ठेऊ या."

मुलगा म्हणाला, छे, दगडानं जास्त गम्मत येईल, रुपयांपेक्षा."

पण बाबा म्हणाले, "पहा तर, तुला जास्त मजा येईल."

मुलगा थोड्या नाराजीनेच तयार झाला आणि त्यानं टाचा उंचावून त्या फांदीला लटकवलेल्या सदऱ्याच्या दोन्ही खिशात २-२ चांदीचे रुपये ठेवले. त्याला माहीत होतं....मजा तर येणारच नाही उलट रुपये मात्र जाणार. ते दोघेही एका झाडामागे लपून शेतकऱ्याकडे पाहू लागले. सूर्य डोक्यावर आला शेतकऱ्यानं नांगरणी थांबवून बैल सोडले आणि एका झाडाखाली त्यांना बांधलं, चारा टाकला आणि स्वतःशीच पुटपुटत बांधावर बसला. आता त्याचं बोलणे या दोघानाही ऐकू येऊ लागलं.

'कालच्यान अन्नाचा कण कोनाच्या पोटात गेला नाई. घरात शिजवायला कायबी नाई . कारभारीनबी उपाशीच . लेकराला दूध नाई . कसं व्हणार. काय बी समजना.' मग हताश होऊन तो उठला मडक्यातील पाणी प्यायला आणि फांदीवरचा सदरा काढून अंगात घातला. सवयीने खिशात हात गेला हाताला काही लागलं म्हणून पाहतो तो काय चांदीचे २ रुपये!...दुसऱ्या खिशात हात घातला तर त्यामध्येही २ रुपये!!. त्याच्या चेहऱ्यावर मघापासून जी उदासीनता होती ती नाहीशी झाली त्याचा चेहरा उजळला आणि पुन्हा बोलू लागला. 'आता या पैशानं मी धान आणील आणि कारभारनीकडं देईन मग ती रांधून पोटभर जेवल आणि लेकरालाबी दूध पाजल. लेकरू मग खूप खुश होईल. त्या दोघांना असं आनंदात बघून माझबी पोट भरल.'
मग तो नांगरलेल्या शेतात गेला वरती आकाशाकडे पहात बोलू लागला, 'देवा, कोनाच्या रूपानं तू माज्यासाठी येवडा तरास घेतलास? ज्येनं ह्ये काम केलं त्येला खूप आयुक्ष दे, त्यो जगाचा धर्मावतार होऊ दे, देवा, ही सारी तुजी दया...म्या आज भरून पावलो.'

हे सारं बोलणं ऐकून तो लहान मुलगा रडू लागला. आपल्याला काय होतं आहे हे त्यालाच कळत नव्हतं. तो बाबांना म्हणाला, "बाबा,मला काय होतय् हे मला काहीच कळत नाही. असं वाटतय् की, माझ्या शरीराला लक्ष लक्ष डोळे फुटले आहेत आणि त्या साऱ्या डोळ्यांनी मी रडतो आहे....पण तरीही माझ्या अंगातून सुखाच्या, समाधानाच्या आणि आनंदाच्या लहरी उचंबळत आहेत."
बाबा म्हणाले."बाळ, माणुसकीचा एक धडा तू आज शिकलास. त्या गरिबाचे शब्द तू ऐकलेस ना? त्याचा आशीर्वाद देवाघरून आला आहे, तो खरा होणार."

अशी शिकवण हवी, असा गुरु हवा किंवा असा संस्कार हवा की, तो कायमचा मनांवर बिंबला जाईल. धाकदपटशा करून ...जसे की, तू असेच वागायला हवे, तसेच वागायला हवे....असे करून संस्कार होत नसतात. आपणच आपल्या आचरणातून, वागणुकीतून सहज ते प्रकट करायला हवेत आणि मुलांना जाणवून द्यायला हवेत......

*सोडुन द्यायला शिका...*

माणसांची खरी समस्या काय? तर जुन्या पुराण्या गोष्टी उगाळत बसायचं. त्यातून खरंतर काहीही निष्पन्न होत नाही. पण ते समजेपर्यंत वेळ निघून गेलेली असते. जगात अनेक गोष्टी  अशा असतात, ज्या सहजपणे सोडून देता येतात. पण त्या धरून ठेवण्याचा अट्टहास आपल्या त्रासाला, वैतागाला कारणीभूत ठरत असतो. अशा कोणत्या गोष्टी आहेत, ज्या सोडून देता येतील.

☄सोडून द्या :
दुसर्‍यांना सतत टोमणे मारणे.

☄सोडून द्या :
दुसर्‍यांच्या सतत चुका काढणे.

☄सोडून द्या :
दुसर्‍यांच्या यशाबद्दल मत्सर वाटणे.

☄सोडून द्या :
दुसर्‍याच्या संपत्तीची अभिलाषा  ठेवणे.

☄सोडून द्या :
दुसर्‍याची कागाळी करणे.

☄सोडून द्या :
दुसर्‍यांच्या दुःखात आपल सुख मानणे.

☄सोडून द्या :
दुसर्‍यांच्या खाजगी आयुष्यात  डोकावणे.

☄सोडून द्या :
दुसर्‍यांशी स्वतःची तुलना करत राहणे.

☄सोडून द्या :
दुसर्‍यांशी सतत स्पर्धा करत राहणे.

☄साडून द्या :
दुसऱ्या ची फालतू चौकशी करणे.

☄सोडून द्या :
दुसऱ्याला कमी लेखन स्वतःला श्रेष्ठ समजणे.

☄सोडून द्या :
तुमचा खोटा अहंकार

☄सोडून द्या :
स्वतः दुःखात असल्यामुळे दुसऱ्या ला दुःखी करणे.

☄सोडून द्या :

एखाद्या व्यक्तील तोंडवर न बोलता त्या व्यक्ती बद्दल मागे दुसरया व्यक्ती जवळ टीका टिप्पणी करणे, माप काढणे, मी किती श्रेष्ठ आहे हे दाखवणे, माझ्या सारखा दुसरा कोणी नाही हे दाखवणे.

☄सोडून द्या:

सगळ्या मित्र परिवारा मधे मीच हुशार आहे, मी लोकांना वेड्यात काढू शकतो, लोकाना कमी लेखणे.

👉लक्षात ठेवा.
आपण आपल्या लबाडी,स्वाथीॅ स्वभावाने लोकाना एक दोन वेळा वेड्यात काढू शकतो, पण एकदा लोकाना समजले की लोक आपल्या पासून दूर होवू लागतात.

*तुम्ही जे दुसऱ्यांला देता तेच परत तुम्हाला मिळते. चांगलं द्या चांगल मिळेल. वाईट दिले तर आज न उद्या वाईट मिळेलच.*   

Growing older Vs Growing up

She said, “Hi handsome. My name is Rose. I’m eighty-seven years old. Can I give you a hug?”

I laughed and enthusiastically responded, “Of course you may!” and she gave me a giant squeeze.

“Why are you in college at such a young, innocent age?” I asked.

She jokingly replied, “I’m here to meet a rich husband, get married, and have a couple of kids…”

“No seriously,” I asked. I was curious what may have motivated her to be taking on this challenge at her age.

“I always dreamed of having a college education and now I’m getting one!” she told me.

After class we walked to the student union building and shared a chocolate milkshake.We became instant friends. Every day for the next three months, we would leave class together and talk non-stop. I was always mesmerized listening to this “time machine” as she shared her wisdom and experience with me.

Over the course of the year, Rose became a campus icon and she easily made friends wherever she went. She loved to dress up and she revelled in the attention bestowed upon her from the other students. She was living it up.

At the end of the semester we invited Rose to speak at our football banquet. I’ll never forget what she taught us. She was introduced and stepped up to the podium.

As she began to deliver her prepared speech, she dropped her three by five cards on the floor. Frustrated and a little embarrassed she leaned into the microphone and simply said, “I’m sorry I’m so jittery. I gave up beer for Lent and this whiskey is killing me! I’ll never get my speech back in order so let me just tell you what I know.”

As we laughed she cleared her throat and began, “We do not stop playing because we are old; we grow old because we stop playing. 

There are only four secrets to staying young, being happy, and achieving success. 

You have to laugh and find humor every day.

You’ve got to have a dream. When you lose your dreams, you die. 

We have so many people walking around who are dead and don’t even know it!

There is a huge difference between growing older and growing up.

If you are nineteen years old and lie in bed for one full year and don’t do one productive thing, you will turn twenty years old.

If I am eighty-seven years old and stay in bed for a year and never do anything I will turn eighty-eight.

Anybody can grow older. That doesn’t take any talent or ability. The idea is to grow up by always finding opportunity in change. 

Have no regrets. The elderly usually don’t have regrets for what we did, but rather for things we did not do. The only people who fear death are those with regrets.”

She concluded her speech by courageously singing “The Rose.”

She challenged each of us to study the lyrics and live them out in our daily lives.

At the year’s end Rose finished the college degree she had begun all those years ago.

One week after graduation Rose died peacefully in her sleep. Over two thousand college students attended her funeral in tribute to the wonderful woman who taught by example that it’s never too late to be all you can possibly be.

REMEMBER, GROWING OLDER IS MANDATORY. GROWING UP IS

OPTIONAL.

We make a Living by what we get, We make a Life by what we give

Have a great life ahead...🌹💫🌹

The BREATH OF LIFE

Breath is stillness in slow motion.  It is involuntary and voluntary. Breath is the breast milk of source. We feel the movement of God through the movement of our breath.

Inhalation is the access to inspiration - the entering in of spirit. Exhalation is expiration - the exiting of spirit.

Breath is the central core of Being and is untouched by any negativity.  Breath transcends imbalanced emotions.

The breath in our body is a wave moving within the ocean of life as God.

Breath is the fuel of all that is known or ever will be known.

Every deep breath fuels and fires the brain cells and makes the mind a sharper and greater portal for knowledge and wisdom.

Breath being the Spirit of God is Eternal and extends from the beginning-less beginning all the way into the endless-end.

Breath is the affirmation of the Eternality of our soul.

Breath is our connection and access code to Eternity.

Birth and death are the two great facets of breath.  Upon birth the first axis of breath is the inhalation.  Upon death the last axis of breath is the exhalation.

We inhale our way into our body and exhale our way into our Spirit.

Every deep breath is a prayer for life and lengthens the physical lifespan. 

Every shallow breath denies life and limits the welcoming of God into the kingdom of our body and soul.

Every deep breath fuels and fires the brain cells and makes the mind sharper

and greater portal for knowledge and wisdom.

Every word is the movement of breath.  Every song is the melody of breath.

Breath is the fuel of ecstasy and bliss.

During the day plants and trees and all vegetation emits massive amounts of oxygen.

Mouth to mouth resuscitation brings the dead and dying back to physical life.

Breath is God within hiding in plain sight.

Breath is the supreme source of life that creates inner substance which then

becomes the form of manifestation.

Breath is the life force of us all and has no boundaries of separation.

Breath follows and empowers thought and feeling therefore we must be discerning about where we focus our mind and emotions.

To be negative toward any being is to be negative toward breath which blocks

our access to the greater blessings of breath.

Breath is the means by which I realize that I am happening to my life rather

than the illusion that my life is happening to me.

To be inspired is to be moved in creation by breath.

Breath is the access to the fountain of youth.

Breath is the evidence of our infinite abundance.

Breath is the activity of love.  To breathe is to love and to love is to breathe.

Deep breathing awakens Eternal remembrance as the wings of cosmic consciousness.

Astarius Miraculii

Thought Power

अमेरिकेत जेव्हा एका कैद्याला फाशीची शिक्षा सुनावली तेव्हा तेथील काही वैज्ञानिकांनी विचार केला की आपण ह्या कैद्यावर काही  प्रयोग करूयात. तेव्हा त्या कैद्याला सांगितलं गेलं की तुला फाशी न देता विषारी कोब्रा डसवून मारू.  

त्याच्या समोर एक मोठा विषारी साप आणला गेल्यानंतर त्या कैद्याचे डोळे बंद करून त्यास खुर्चीला बांधले आणि त्याला साप डसवून नाही तर दोन सेफ्टी पिन्स टोचण्यात आल्या आणि काय आश्चर्य त्या कैद्याचा दोन सेकंदात  म्रूत्यू झाला.

पोस्टमॉर्टेम केल्यानंतर समजलं की कैद्याच्या शरीरात सापच्या विषासमानच विष आहे.

अाता हे विष कुठून आलं की ज्यामुळे कैद्यांचा जीव गेला. ते विष मानसिक धक्क्यामुळे त्याच्या शरीरानेच उत्पन्न केलं होतं.

 आपल्या प्रत्येक संकल्पामुळे पॉजिटिव किंवा  निगेटिव एनर्जी उत्पन्न होते व त्यानुसार आपल्या शरीरात Hormones उत्पन्न होतात.

90% आजारांचं मूळ कारण नकारात्मक विचारांनी उत्पन्न होणारी ऊर्जाच आहे.

आज मनुष्य आपल्या चुकीच्या विचारांनी भस्मासुर बनून स्वताचा विनाश स्वताच करतोय.

अापले विचार सदैव सकारात्मक ठेवा आणि आनंदी रहा.

25 व्या वर्षापर्यंत आपल्याला चिंता नसते की "लोकं काय म्हणतील ? "

50 व्या वर्षापर्यंत ह्याच विचारात जगतो की "लोकं काय विचार करतील "

50 व्या वर्षानंतर समजतं की ,
" आपल्या विषयी कोणीही विचार करत नव्हतं! "
Life Is Beautiful, Enjoy Forever.

🌹ध्यान अर्थात मेडिटेशन

ध्यान अर्थात मेडिटेशन स्वास्थ्य प्राप्त करने की एक प्राचीन विधि है। मेडिटेशन से कमाल के लाभों के चलते इसका लाभ उठाने वाले लोगों की संख्या देश और विदेश दोनों में निरंतर बढ़ती जा रही है। स्वस्थ व्यक्ति वह है जो शारीरिक तौर पर स्वस्थ, मानसिक तौर पर सजग, भावानात्मक तौर पर शांत और आध्यत्मिक तौर पर सजग हो। पूरी तरह से स्वस्थ रहने के लिए मानसिक और भावानात्मक पहलू भी उतने ही जरूरी हैं जितना कि शारीरिक पहलू।

मेडिटेशन सदियों से कई बीमारियों के इलाज का अभिन्न अंग रहा है, जो बदलते समय में भी दोबारा अपनी पकड़ बनाता जा रहा है। जिससे संपूर्ण स्वास्थ्य के सभी पहलुओं को हासिल करने में मदद मिलती है।

एक शक्तिशाली दवा

वास्तव में ध्यान एक साधारण, लेकिन शक्तिशाली तकनीक व मेडिसन है, जो आपके मस्तिष्क को शांत और स्थिर रखता है। आपको करना सिर्फ यह होता है कि आप बस अपनी आंखें बंद करके बैठ जाएं और धीरे-धीरे शांती का अनुभव करें।

शुरुआत में ध्यान लगाने में थोड़ी दिक्कत हो सकती है, मन यहां-वहां भटकेगा, लेकिन दृढ़ इच्छाशक्ति के साथ आप मन को जल्द काबू कर सकते हैं।

अनेक जटिल बीमारियो में फायदा।

ध्यान हमें सिर्फ मानसिक शांति ही नहीं प्रदान करता, बल्कि कई अध्ययनों में यह बात भी सामने आई है कि इससे एलर्जी, उत्तेजना, अस्थमा, कैंसर, थकान, हृदय संबंधी बीमारियों, हाई ब्लड प्रेशर, अनिद्रा आदि में आराम मिलता है।

कई मनोवैज्ञानिक बीमारियों से भी राहत दिलाने में ध्यान हमारी काफी सहायता करता है। इस लिए इसे एक शक्तिशाली दवा कहना गलत न होगा।

मेडिटेशन विचारों को संकेन्द्रित करने में मदद करता है। साधारण भाषा में कहें तो मेडिटेशन ऐसा अभ्यास है जिसके जरिए व्यक्ति अपने दिमाग को और बेहतर के लिए प्रशिक्षित करता है।

इसे ‘स्पिरिचुअल एक्सरसाइज’ यानी आध्यात्मिक व्यायाम भी कहा जाता है जिसके अंतर्गत अवेयरनेस यानी जागरूकता, एकाग्रता, फोकस और सतर्कता आदि आते हैं।

आयुर्वेद और भारतीय फिलॉसफी में दिमाग को छठी इंद्रिय कहा गया है जिसका सभी अन्य पांचों इंद्रियों पर काबू होता है। इसलिए इसे ‘सभी इंद्रियों में सर्वोपरि’ कहा गया है। सभी इंद्रियों के बीच सामंजस्य बिठाने और नियंत्रण करने के अलावा, दिमाग एक ऐसे अंग के तौर पर भी काम करता है जिसके अपने कुछ काम होते हैं, जैसे अनुमान लगाना, इच्छा करना, बोलना, विचार, क्रियाकलाप, भावनाएं, व्यवहारगत आदतें आदि।

दरअसल भावनात्मक तनाव की शारिरिक प्रतिक्रियाएं हमारे शरीर के हॉरमोन्स और बॉयो केमिकल्स के स्राव के जरिए पैदा होती है। शुरू में यह कई अलग-अलग और सामान्य से लगने वाले लक्षणों की तरह सामने आती है, जैसे नींद न आना, डायरिया, उल्टी, सिरदर्द, भूख न लगना आदि, लेकिन समय बीतने के साथ ये काफी जटिल और जानलेवा बीमारियों के रूप में बदल जाती है।

मेडिटेशन के कुछ प्रमुख लाभ

*.शांति और संतुलन।

*.आत्म जागरूकता में वृद्धी।

*.ध्यान केंद्र करने की क्षमता बढ़ाना।

*.नकारात्मक विचारों और भावनाओं को दूर करना।

*.विचारों में सकारात्मकता लाना।

*.मस्तिष्क और शरीर को शांत करना।

*.तनाव मुक्त करना।

*.सृजन क्षमता बढ़ने से उत्पादकता और काम की गुणवत्ता बढ़ना।

*.निर्णय लेने की क्षमता बेहतर होना।

*.अपने भीतर देख सकना। इससे भावनाओं को नियंत्रित करने में भी आसानी होती है।

*.प्रतिरोधक क्षमता में वृद्धी।

अधिक तनाव के कारण स्ट्रैस हार्मोन्स की मात्रा बढ़ाती है, जिस कारण शरीर की रोग प्रतिरोधक क्षमता कम हो जाती है।

इससे शरीर के कई प्रकार के संक्रमण और कुछ खास तरह के कैंसर की चपेट में आने की आशंका बढ़ जाती है। लंबे समय तक तनाव बना रहने से हृदय और श्वसन संबंधी रोगों की ओर धकेल देता है।

ध्यान इन समस्याओं से बचने में मदद करता है।

Remove Extra Lemon from Water...

I still remember the day I was preparing fresh lime water for the first time...I ended up adding almost five times the amount of lemon than needed. It was a disaster.I had to correct it anyhow.

How I wish I could remove some lemon juice from water to make it taste perfect again! But alas!

Some things can never be undone. Some things can never be changed. There was no way that I know of, to remove the extra lime. So what was the solution then? The only way to correct this was to add four more glasses of water and dilute the lemon juice to make five glasses of fresh lime water.

This made me think.. Sometimes we cannot undo some things that have gone wrong in life. Some wrong decisions, wrong choices, wrong investments, wrong actions, wrong associations, wrong words or wrong doings can never be undone.

So what is the solution then?

When you cannot correct what is wrong, do not waste more time over it. It is like attempting to remove lemon from water.

Instead, get busy in adding so many right things in your life that the wrong seems insignificant.
We all have a negative side to ourselves. We may not be able to remove or correct all our negativities. But we can definitely continue adding positive thoughts, positive reading and positive people in our lives and dilute the negativity. We all have to deal with some easy people and some difficult people in our lives.

Do not waste time trying to change the difficult people. You will drain all your emotional energy in vain. Instead spend more time with the pleasant positive happy people and the difficult people will not affect you any more.
Everything in your life will never be perfect. Do not waste too much time correcting what is wrong.

"Get Busy Doing the Right Things"!

सौ ऊंट ..

किसी शहर में, एक आदमी प्राइवेट कंपनी  में जॉब  करता था I वो  अपनी  ज़िन्दगी से खुश नहीं था ,हर  समय वो किसी न किसी समस्या से परेशान रहता था I

एक बार शहर से कुछ दूरी पर एक  महात्मा का  काफिला रुका I शहर में चारों और उन्ही की चर्चा थी I

बहुत से लोग अपनी समस्याएं लेकर उनके पास  पहुँचने  लगे , उस आदमी ने भी महात्मा के दर्शन  करने का निश्चय किया I

छुट्टी के दिन सुबह सुबह ही उनके काफिले तक पहुंचाI बहुत इंतज़ार  के  बाद उसका का नंबर आया I

वह  बाबा से बोला, ” बाबा , मैं अपने जीवन से बहुत  दुखी हूँ, हर समय समस्याएं  मुझे घेरी रहती हैं , कभी ऑफिस की टेंशन रहती है , तो कभी घर पर अनबन  हो जाती है और कभी अपने सेहत को लेकर परेशान रहता हूँ I" बाबा कोई ऐसा उपाय बताइये कि मेरे जीवन से सभी  समस्याएं  ख़त्म हो जाएं और मैं चैन से जी सकूँ ?"

बाबा मुस्कुराये और बोले ,“ पुत्र ,आज बहुत देर हो गयी है,मैं तुम्हारे प्रश्न का उत्तर कल सुबह दूंगा, लेकिन क्या  तुम  मेरा एक छोटा सा काम करोगे?”

“हमारे  काफिले  में  सौ ऊंट  हैं ,मैं चाहता हूँ  कि आज  रात  तुम  इनका  खयाल  रखोI जब सौ के सौ  ऊंट बैठ जाएं तो तुम भी सो जाना I”

ऐसा कहते  हुए   महात्मा अपने  तम्बू  में  चले  गए I

अगली  सुबह  महात्मा उस आदमी  से  मिले  और पुछा , “ कहो बेटा ,नींद अच्छी आई ?”

वो दुखी  होते  हुए बोला, “कहाँ बाबा,मैं तो एक पल  भी नहीं सो पायाI मैंने बहुत कोशिश की पर मैं  सभी  ऊंटों को  नहीं  बैठा  पाया , कोई  न कोई ऊंट खड़ा हो ही जाता !!!"

बाबा बोले , “बेटा,कल रात तुमने अनुभव किया कि  चाहे कितनी भी कोशिश कर लो सारे ऊंट एक साथ  नहीं बैठ सकते I"

"तुम एक को बैठाओगे तो कहीं और कोई दूसरा खड़ा  हो  जाएगा I इसी तरह तुम एक  समस्या का समाधान करोगे तो किसी कारणवश  दूसरी खड़ी हो जाएगी I पुत्र जब तक जीवन है ये समस्याएं तो बनी  ही रहती  हैं, कभी कम तो कभी ज्यादा !”

“तो हमें  क्या करना चाहिए ?”,आदमी ने जिज्ञासावश  पुछा ?"

“इन समस्याओं के बावजूद जीवन का आनंद लेना सीखो I"

कल रात क्या हुआ ? 

1) कई  ऊंट रात होते -होते  खुद ही  बैठ  गए I

2) कई  तुमने  अपने  प्रयास  से  बैठा  दिए I

3) बहुत से  ऊंट तुम्हारे  प्रयास  के  बाद भी नहीं बैठे और बाद में तुमने पाया कि उनमे से कुछ खुद ही बैठ  गए I

कुछ  समझे ?? 

समस्याएं भी ऐसी ही होती हैं I

1) कुछ  तो  अपने आप ही ख़त्म हो जाती हैं I

2) कुछ को तुम अपने प्रयास से हल कर लेते  हो I

3) कुछ तुम्हारे बहुत  कोशिश करने पर भी हल नहीं  होतीं I

ऐसी समस्याओं को समय पर  छोड़ दो, उचित समय  पर  वे खुद ही ख़त्म  हो जाती हैं!

जीवन है, तो कुछ समस्याएं रहेंगी ही रहेंगी, पर इसका  ये  मतलब नहीं की तुम दिन रात उन्ही के बारे में सोचते  रहो I

समस्याओं को एक तरफ रखो और  जीवन का आनंद  लो और चैन की नींद सो ! जब उनका समय आएगा  वो  खुद ही हल हो जाएँगी"

ज़िन्दगी में टेंशन किसको कम है ?

अच्छा या बुरा तो केवल भ्रम है,जिन्दगी का नाम ही कभी ख़ुशी कभी ग़म है!

ज्याचा देवावर विश्वास नाही त्याने जरुर वाचा

भारतातील प्रख्यात हार्ट स्पेशालिस्ट डाॅ. मांडके आज खूप आनंदात होते. त्याला कारणही तसेच होते. नुकताच त्यांना त्यांच्या शोधनिबंधासाठी एक प्रतिष्ठेचा पुरस्कार जाहीर झाला होता.  त्या समारंभाला उपस्थित राहण्यासाठी ते विमानाने दिल्लीला जायला निघाले होते. ठरल्या वेळी विमानाने उड्डाण केले.  डाॅ. मांडके विचारात गढून गेले होते. त्या शोधनिबंधासाठी त्यांनी अपार कष्ट घेतले होते. रात्रंदिवस ते संशोधनात मग्न असत. अनेक विचारांची दाटी झाली होती त्यांच्या मनात....

इतक्यात ....अचानक ...विमानाचे आपातकालीन लँडींग करण्यात आले.

डाॅ. मांडके समारंभाला वेळेवर पोहोचण्याच्या काळजीत पडले... विमानतळावरील अधिकारी त्यांना म्हणाले की पुढची फ्लाईट 10 तासांनी आहे.  त्यामुळे डाॅक्टरांनी एक कार भाड्याने घेऊन पुढे जायचे ठरवले.

जवळपास 5 ते 6 तासांचा तो प्रवास होता.  त्यांना गाडीने जायचा कंटाळा आला होता कारण ते दमलेले होते आणि त्यांना थोडा आराम हवा होता. पण काहीच पर्याय नसल्याने ते गाडी चालवत निघाले....

प्रवास सुरु होऊन एखादा तास झाला होता ..इतक्यात ..वातावरण अचानक बदलले आणि खूप जोराचा पाऊस सुरु झाला.. रस्त्यावरचे बोर्ड नीट दिसत नव्हते. बरेच अंतर पुढे गेल्यावर त्यांच्या लक्षात आले की ते रस्ता चुकले आहेत...

पावसाचा जोर वाढतच चालला होता. नाईलाजाने आसरा शोधून थांबावेच लागणार होते.

सुदैवाने थोड्याच अंतरावर त्यांना एक लहानसे कौलारु घर दिसले.  कसेबसे ते तिथे पोहोचले आणि त्यांनी घराचा दरवाजा ठोठावला. एका तरुण स्त्रीने दार उघडले आणि अगत्याने त्यांना आत येण्यास सांगितले. तिचे घर अगदीच साधे होते. घरात सामानही अगदी थोडेच होते. कोणत्याच महागड्या वस्तू नव्हत्या.

त्या स्त्रीने डाॅक्टरांसाठी चहा आणि काही बिस्किट आणले.

जरा वेळाने ती म्हणाली ..माझी प्रार्थनेची वेळ झाली आहे. आपण माझ्यासोबत प्रार्थना करणार का? डाॅक्टरांचा फक्त कर्मयोगावर विश्वास असल्याने त्यांनी नम्रपणे नकार दिला!

ती स्त्री उठली आणि एका छोट्या कोनाड्यात असलेल्या मुर्तिसमोर दिवा लावून प्रार्थना करायला लागली. प्रत्येक कडव्यानंतर ती तिथे ठेवलेला एक छोटासा पाळणा हलवत होती.  डाॅक्टर तिचे निरिक्षण करत होते आणि त्यांच्या मनात तिला विचारण्यासाठी अनेक प्रश्न तयार होते!

काही वेळाने तिची प्रार्थना संपली.  डाॅ. नी तिला विचारले ... या सगळ्यांचा तुम्हाला काही उपयोग झाला का कधी? देवाने कधी तुमची हाक ऎकली आहे का? आणि तुम्ही तो छोटासा पाळणा का हलवत होतात?

त्या स्त्रीच्या चेहे-यावर अचानक खिन्नता आली... खोल आवाजात ती म्हणाली ...

"माझ्या 2 वर्षांच्या मुलाला जन्मत: ह्रुदयरोग आहे... 

मुंबईतील प्रख्यात डाॅ. मांडके सोडून त्याचा इलाज कोणीही करू शकणार नाही. पण त्यांच्याकडे जाण्यासाठी माझ्याजवळ पुरेसे पैसे नाहीत.. मी रोज देवाला प्रार्थना करते की कसेही करुन मला त्यांच्यापर्यंत ने आणि माझ्या मुलाला जीवदान दे. मला खात्री आहे.. एक दिवस देव मला नक्की मदत करेल..." 

पुढचे बरेच क्षण तिथे सुन्न शांतता पसरली ...

डाॅ. मांडके अगदी स्तब्ध झाले ... काय बोलावे ते कळेनाच त्यांना ...त्यांनी मागच्या काही तासांमध्ये घडलेल्या घटनाचक्राचा विचार केला ... कोणतेच लक्षण नसताना हवामान खराब होऊन विमान ठरलेल्या ठिकाणी पोहोचले नाही.... गाडीने जाताना पावसाने रस्ता चुकला ... याच घरात आसरा घ्यावा लागला ...आणि ...आता त्या स्त्रीने सांगितलेली वस्तुस्थिती ....

काय अद्भूत् ..चमत्कारच जसा ..

काही क्षणातच डाॅ. भानावर आले. त्यांनी तिला त्यांची ओळख सांगितली आणि वातावरण ठीक झाल्यावर तिला आणि तिच्या बाळाला घेऊन ते मुंबईला निघाले ...!

सोबत आणखी एक गोष्टपण घेतली त्यांनी ....

देवावरची अपार निष्ठा !

कोणत्याही पुरस्कारापेक्षा खूप काही जास्त मिळाले होते त्यांना..!!🙏🙏☺

You and God

A rare conversation between Krishna & Today's Arjun.

1. Arjun :- *_I can’t find free time. Life has become hectic._*

Krishna:- *Activity gets you busy. But productivity gets you free.*

2. Arjun :- *_Why has life become complicated now?_*

 Krishna :- *Stop analyzing life... It makes it complicated. Just live it.*

3. Arjun :- *_Why are we then constantly unhappy?_*

Krishna :- *Worrying has become your habit. That’s why you are not happy.*

4. Arjun :- *_Why do good people always suffer?_*

Krishna :- *Diamond cannot be polished without friction. Gold cannot be purified without fire. Good people go through trials, but don’t suffer.*
*With that experience their life becomes better, not bitter.*

5. Arjun :- *_You mean to say such experience is useful?_*

Krishna :- *Yes. In every term, Experience is a hard teacher. It gives the test first and the lessons later.*

6. Arjun :- *_Because of so many problems, we don’t know where we are heading…_*

Krishna:- *If you look outside you will not know where you are heading. Look inside. Eyes provide sight. Heart provides the way.*

7. Arjun :- *_Does failure hurt more than moving in the right direction?_**

Krishna:- *Success is a measure as decided by others. Satisfaction is a measure as decided by you.*

8. Arjun :- *_In tough times, how do you stay motivated?_*

Krishna :- *Always look at how far you have come rather than how far you have to go. Always count your blessing, not what you are missing.*

9. Arjun :- *_What surprises you about people?_*

Krishna :- *When they suffer they ask, "why me?" When they prosper, they never ask "Why me?"*

10. Arjun :- *_How can I get the best out of life?_*

Krishna:- *Face your past without regret. Handle your present with confidence. Prepare for the future without fear.*

11. Arjun :- *_One last question. Sometimes I feel my prayers are not answered._*

Krishna:- *There are no unanswered prayers. Keep the faith and drop the fear. Life is a mystery to solve, not a problem to resolve. Trust me. Life is wonderful if you know how to live.*

Stay blessed and
Stay Happy Always.....!!!

स्वतःवर विश्वास ठेवा

एके दिवशी एका शेतकऱ्याचा घोडा शेतातल्या कोरड्या विहिरीत पडला जखमी झाल्यामुळे तो मोठ्याने ओरडत होता
लोकं जमा झाले शेतकरी धावत आला त्याने बराच  विचार केला फार प्रयत्न केले. त्या घोड्याला त्या विहीरीतून बाहेर
काढण्याचे पण काही करता त्याला बाहेर काढणे जमत नव्हते.
दिवस मावळायला आला होता शेतकरीही आता थकला ही होता आणि कंटाळला होता त्याने विचार केला . 'आता हा घोडातर असेही म्हातारा झाला आहे असेही निरुपयोगी आहे आणि ती विहिरही कोरडीचं आहे ...त्याला बाहेर काढण्या पेक्षा त्याला बुजून द्यावे... विहीरीत माती लोटावी... घोड्याचा प्रश्न ही सुटेल आणि शेतातली ही विहीरही बुजली जाईल.......'
मग काय जमलेल्या सार्व लोकांकडून त्याने मदत मागीतली. आणि सगळे कामाला लागले hकुदळ फावड्यांनी माती टाकायला सुरुवात झाली.....मध्ये पडलेल्या त्या जखमी घोड्याला काही कळेनासे झाले ...विहीरीत पडल्याने शरीराला झालेल्या जखमांची वेदना आणि त्यात भर म्हणजे आयुष्यभर ज्या मालकाची चाकरी केली त्याची ओझी वाहीली आज तोचं मालक जिवावर उठला ... ते दुखाने अजून मोठयाने ओरडू लागला... वरुन माती पडतचं होती... काही वेळाने घोड्याचा ओरडण्याचा आवाज थांबला ..... सागळ्यांना वाटले घोडा मेला बहुतेक. शेतकर्याने सहज विहीरीत डोकावून पाहीले तर तो पहातचं राहीला... अंगावरची माती झटकत घोडाउभा राहीला होता.. लोकांनी अजून पटापटा माती टाकणे सुरु केले... परत पाहीले तर घोडा त्याचा तोच मग्न होता तो वरुन माती पडली की झटकायचा आणि त्या पडलेल्या मातीच्या थरावर उभा राहीचा ......असं करता करता कोरडी विहीर बरीचं भरली आणि कठडा जवळ येताचं तो घोडा  तो कठडा ओलांडून बाहेर आला....

आयुष्यात वेगळे तरी काय होतं ??? आपण खड्यात पडलो तर आपणास काढायला कोणीतरी एकचं येते पण आपल्यासाठी खड्डे खणणारे आणि खड्यात पडल्यावर माती लोटणारे आपल्याला गाडण्याचा प्रयत्न करणारे बरेचं भेटतात... म्हणून स्वतःवर नेहमी विश्वास ठेवा .... आपले डोके नेहमी शांत ठेवा . 

Spiritual Maturity

*What is spiritual maturity?*

1. Spiritual Maturity is *when you stop trying to change others, ...instead focus on changing yourself.*

2. Spiritual Maturity is when you

*accept people as they are.*

3. Spiritual Maturity is when you

*understand everyone is right in their own perspective.*

4. Spiritual Maturity is when you 

*learn to "let go".*

5. Spiritual Maturity is when you are able to *drop "expectations" from a relationship and give for the sake of giving.*

6. Spiritual Maturity is when you

*understand whatever you do, you do for your own peace.*

7. Spiritual Maturity is when you *stop proving to the world, how intelligent you are.*

8. Spiritual Maturity is when you *don't seek approval from others.*

9. Spiritual Maturity is when you *stop comparing with others.*

10. Spiritual Maturity is when you *are at peace with yourself.*

11. Spiritual Maturity is when you *are able to differentiate between "need" and "want" and are able to let go of your wants & last but most meaningful !*

12. You gain Spiritual Maturity when you *stop attaching "happiness" to material things !!*

चांगला मार्ग सापडेल

प्रतिबिंब हे जोरात वाहत्या किंवा उकळत्या
पाण्यात कधीच दिसत नाही. ते दिसेल तर फक्त शांत
आणि स्थिर पाण्यातच.
तसेच मन हे सैरभैर किंवा अशांत असताना चांगला मार्ग
कधीच मिळत नाही.मन शांत व एकाग्र करून विचार केल्यास चांगला मार्ग नक्कीच सापडेल व उचित निर्णय घेता येईल...

आह’ और ‘चाह

ब्रह्मा जी ने अपनी शक्ति से एक कन्या उत्पन्न की जिसका नाम उन्होंने ‘आह’ रखा।

‘आह’ का अर्थ होता है हाय, दुख, शोक।

उन्होंने उसको तीनों लोकों का भ्रमण करने के लिए भेजा और कहा- “तू जिसको चाहे उसके साथ विवाह कर ले।“

वह कन्या तीनों लोकों में घूम आई मगर उसे किसे ने अपनी पत्नी रूप में स्वीकार नहीं किया। वह जिस भी व्यक्ति के समीप जाने का प्रयास करती वह उसे दूर भागने लगता। संसार का कोई भी ऐसा पुरूष नहीं है जो हाय, दुख, शोक रूपी कन्या को अपनी पत्नि बनाना चाहेगा।

वह हताश और निराश होकर अपने पिता ब्रह्मा जी के पास वापिस लौट आई। अपनी बेटी से सारा वृतांत जान ब्रह्मा जी ने उसका नाम ‘आह’ से बदल कर ‘चाह’ रख दिया। ‘चाह’ का अर्थ होता है इच्छा, आकांक्षा, अभिलाषा, वासना।

उन्होंने उसे पुन: तीनों लोको का भ्रमण करने के लिए भेजा और अपने लिए पति ढूढने के लिए कहा। अब परिस्थिति बिल्कुल विपरित थी अब पुरूष उसे अपनी पत्नी बनाने के लिए उसके आगे-पीछे चक्कर लगाने लगे।

ब्रह्मा जी ने उसका नाम बदल कर ‘चाह’ तो रख दिया लेकिन अंदर से आज भी वो वही ‘आह’ ही है। जो सभी दुखों का कारण है।

यह संसार जो ऊपर से ढेरों चाहतें और इच्छाएँ पैदा करता है बहुत अच्छा लगता है मगर इसके अंदर वही दुख और संताप है, जो ब्रह्मा जी ने बनाए हैं। 

भक्ती म्हणजे एकरुप होण्याची प्रक्रिया

भक्त ' या शब्दात मोठी गंमत आहे . मुळात भक्त म्हणजे काय ? तर जो विभक्त नाही . ' विभक्त ' म्हणजे ' डिपार्टेड ' असेल , तर ' भक्त ' याचा अर्थ एकरूप झालेला असा होतो .

अर्थात भक्ती म्हणजे एकरुप होण्याची प्रक्रिया . एकरुप होण्याकरता जवळ येण्याची गरज असते किंवा जवळ येणं ही एकरुप होण्याची पहिली पायरी समजू . अर्थात हे ' जवळ येणं' म्हणजे काय ? तर अंतर नाहीसं करणं . हे अंतर दोन प्रकारचं असतं . एक जे डोळ्यांना दिसतं , ज्याला ' फिजिकल डिस्टन्स' असं म्हणतात . 

देवळासमोरच्या रांगेतला शेवटच्या टोकाचा माणूस आणि गाभाऱ्यातली मूर्ती यांच्यात अंतर आहे . रांग संपली , तो गाभाऱ्यात पोहोचला . ' फिजिकल डिस्टन्स ' कमी झालं . पण आतलं अंतर ?? ज्याला ' इनर स्पेस ' म्हणतात . त्याचं काय? रांगेच्या शेवटच्या टोकाला येऊन तो उभा राहिला तेव्हा त्याचं साध्य होतं गाभाऱ्यात पोचण्याचं , देवाला पाहण्याचं .

तो त्या टोकाला उभा होता , पण मनाने मात्र गाभाऱ्यात होता .

मग रांगेत रमला . तिथल्या लोकांशी रुळला , राजकारणावर चर्चा केली . रांगेतला एकजण त्याचा व्यवसायबंधू निघालाय , एक महत्वाचं ' डील ' ठरलंय . तासाभरात जर बाहेर पडलो , तर आजच हे ' डील ' साध्य होईल . आता तो घड्याळाकडे पाहतो .

गाभाऱ्यातल्या देवाला विनवतो , रांग संपू दे ! लवकर ' डील ' होऊ दे ! पाच किलो पेढे देईन !......... साध्य बदललं !!!

मघाशी त्याचं साध्य होतं ' देव '. आता साध्य आहे ' डील '! देव हे फक्त साधन आहे . म्हणजे शरिराने जेव्हा तो गाभाऱ्यात पोहोचलाय , तेव्हा मनाने तिथून कित्येक किलोमीटर दूर असलेल्या त्या ' डील ' च्या ठिकाणी पोहोचलाय . भेट झाली , पण भक्त आणि भगवंताची नाही . कारण भक्त त्यापूर्वीच विभक्त झाला ....

प्रेम आणि भक्ती यातलं हेच साम्य आहे . दोन्हीचं अंतिम रूप हे विरघळून जाणं आहे . मीपण टाकल्याशिवाय विरघळता येत नाही . मला काय हवंय हे सांगण्यापेक्षा , तुला काय हवंय याचा विचार म्हणजे विरघळून जाणं ! यात मी , माझं , मला राहतच नाही . इथेच प्रेम आणि भक्ती एक होते . 

मीरा कृष्णमय होऊन गेली . मीरेचं अस्तित्वच राहिलं नाही . ते समर्पण होतं . पण म्हणून आज मीराबाई म्हणून डोळे मिटले तर कृष्णाचं रुप डोळ्यासमोर येतं . भक्तीचा अंतिम चरण ,
जवळ येण्याचं अंतिम रुप म्हणजे एकरुप होणं !

The Abundance Principle

An Excellent story please read through

Once a man got lost in a desert. The water in his flask had run out two days ago, and he was on his last legs. He knew that if he didn't get some water soon, he would surely die. The man saw a small hut ahead of him. He thought it would be a mirage or maybe a hallucination, but having no other option, he moved toward it. As he got closer he realized it was quite real. So he dragged his tired body to the door with the last of his strength.

The hut was not occupied and seemed like it had been abandoned for quite some time. The man entered into it, hoping against hope that he might find water inside.

His heart skipped a beat when he saw what was in the hut: a water hand pump.. It had a pipe going down through the floor, perhaps tapping a source of water deep under-ground.

He began working the hand pump, but no water came out. He kept at it and still nothing happened. Finally he gave up from exhaustion and frustration. He threw up his hands in despair. It looked as if he was going to die after all.

Then the man noticed a bottle in one corner of the hut. It was filled with water and corked up to prevent evaporation.

He uncorked the bottle and was about to gulp down the sweet life-giving water when he noticed a piece of paper attached to it. Handwriting on the paper read: "Use this water to start the pump. Don't forget to fill the bottle when you're done."

He had a dilemma. He could follow the instruction and pour the water into the pump, or he could ignore it and just drink the water.

What to do? If he let the water go into the pump, what assurance did he have that it would work? What if the pump malfunctioned? What if the pipe had a leak? What if the underground reservoir had long dried up?

But then... maybe the instruction was correct. Should he risk it? If it turned out to be false, he would be throwing away the last water he would ever see.

Hands trembling, he poured the water into the pump. Then he closed his eyes, said a prayer, and started working the pump.

He heard a gurgling sound, and then water came gushing out, more than he could possibly use. He luxuriated in the cool and refreshing stream. He was going to live!

After drinking his fill and feeling much better, he looked around the hut. He found a pencil and a map of the region. The map showed that he was still far away from civilization, but at least now he knew where he was and which direction to go.

He filled his flask for the journey ahead. He also filled the bottle and put the cork back in. Before leaving the hut, he added his own writing below the instruction: "Believe me, it works!"

This story is all about life. It teaches us that we must give before we can receive abundantly. More importantly, it also teaches that faith plays an important role in giving. The man did not know if his action would be rewarded, but he proceeded regardless. Without knowing what to expect, he made a leap of faith.

Water in this story represents the good things in life. Something that brings a smile to your face. It can be  intangible knowledge or it can represent money, love, family, friendship, happiness, respect, or any number of other things you value. Whatever it is that you would like to get out of life, that's water.

The water pump represents the workings of the karmic mechanism. Give it some water to work with, and it will return far more than you put in.🌸

विचार धन

'वेळ' आणि 'अनुभव' यापेक्षा मोठे 'गुरू' नाहीत. आरडाओरड करायला शक्ती लागत नाही, ती 'शांत' राहायला लागते. अशावेळी बाळगलेले मौन हे तुमच्या दुर्बलतेची निशाणी नसून तुमच्या आत्मिक शक्तीचा तो साक्षात्कार आहे आणि ही शक्ती एका दिवसात येत नाही. तिचा 'थेंबे थेंबे' संचयच करावा लागतो. 

तुमच्या निघून जाण्यात तुमचा पराभव नसतो, तर ती तुमची 'प्रगल्भता' असते. आरोप करणाऱ्यांचे पितळ उघडे पडतेच, आणि कालांतराने इतरांनाही सत्य समजते. तोपर्यंत तुम्ही बरीच प्रगती केलेली असते. शेवटी काय तर''आपण प्रत्येकाच्या दुष्टीने चांगले असु शकत नाही,, ''पण आपण त्यांच्यासाठी उत्कुष्ट आहोत जे आपल्याला समजतात,, ''माणसाने स्व:ताच्या नजरेत चांगल असलं पाहिजे,, ''लोक तर देवाला पण नावं ठेवतात."

        

जीवनाचे सार

एक  दिवस शाळेला सुट्टी असल्याची  घोषणा गुरूजींनी केली म्हणून एका शिंप्याचा मुलगा आपल्या वडीलाच्या दुकानवर गेला. तिथे गेल्यानंतर तो लक्षपूर्वक आपल्या वडीलाच्या कामाच निरीक्षण करु लागला. त्याने पाहीले की त्याचे वडील कैचीने कपडे कापतात व कैचीला पायाखाली दाबुन ठेवतात व नंतर सुईने कापलेले कपडे शिवायचे व नंतर सुईला आपल्या टोपीला टोचुन ठेवायचे. जेव्हा त्याने चार  पाच  वेळा हे पाहीले तेव्हा आश्चर्याने त्याने वडीलांना एक गोष्ट विचारु का असे म्हटले वडीलानी होकार देताच तो म्हणाला बाबा तुम्ही जेव्हा ही कपडा कापता तेंव्हा कैची पायाखाली ठेवता व सुईने जेंव्हा कपडा शिवता तेंव्हा सुई टोपीला लावता. असं का?  याचे उत्तर त्याच्या  वडीलांनी  दोन ओळीत दिले  त्यात पूर्ण  जीवनाचे सार सांगितले  ते म्हणाले "बेटा कैची कापायचे काम करते आणि सुई जोडायचे काम करते  कापणा-याची जागा नेहमी खाली असते तर जोडणा-याची जागा नेहमी वर असते यामुळेच मी सुई टोपीवर लावतो व कैचीला पायाखाली ठेवतो.म्हणून जीवनात उंची गाठायची असेल तर सुईसारखे जोडण्याचे काम करा कैचीसारखे तोडण्याचे नाही.

⛳✍